Een boudoirshoot lijkt van buitenaf iets voor “andere vrouwen”. Van die zelfverzekerde types. Slank, sensueel, comfortabel in hun lijf. Je weet wel.. die vrouwen die altijd goed uitkomen op foto's, zelfs als ze gapen of knipperen.

Laat me je meteen uit die droom helpen: die vrouwen bestaan niet. Tenminste, niet zoals jij ze nu in je hoofd hebt.

Wat wél bestaat, is dit: vrouwen die het doodeng vinden, het tóch doen, en daarna een stukje van zichzelf terugzien dat ze al jaren kwijt waren.

Dat is boudoir. Ongefilterd.

Het moment dat je de studio binnenstapt, lijkt het allemaal nog prima te behappen. Je hebt je tas vol lingerie bij je, misschien een flesje parfum dat je kracht geeft, je haren zijn gedaan, de visagiste is een heldin. En toch is er dat knagende stemmetje: “Wat als ik de enige ben die hier onhandig in is?”

Je bent niet de enige. Ik zweer het.

De eerste 10 minuten lachen de meeste vrouwen zichzelf uit. Omdat je ineens half liggend, leunend op een elleboog, in een pose belandt waarvan je denkt: “Dit voelt alles behalve sexy.” En ik? Ik sta daar met m’n camera, enthousiast te roepen dat dit er zó goed uitziet. Omdat het waar is. Je ziet het zelf pas op de foto. En dan ineens - BAM! Daar is ze. Die versie van jezelf die je misschien al een tijd niet hebt gezien.

Een boudoirshoot is geen fotoshoot. Het is een ervaring. En ja, het is spannend. Je moet loslaten. Jezelf toestaan om gezien te worden. Ook die stukken waarvan je dacht dat je ze liever verstopte.

Maar weet je wat het doet, als je dat eenmaal durft? Het zet iets aan. Iets dat blijft hangen.

Weken later trek je een T-shirt over je hoofd en vang je jezelf in de spiegel. En voor een seconde zie je haar weer. Die vrouw op de foto. Jij. Onmiskenbaar jij.

Niet perfect. Wel echt.

Wat niemand je vertelt over een boudoirshoot, is dat het verslavend is. Niet om de foto's - oké, ook een beetje - maar om het gevoel. De regie terugpakken. De controle loslaten. De lol. De lef.

En nee, je hoeft het aan niemand uit te leggen. Niet aan je partner, niet aan je moeder, niet aan je beste vriendin. Dit moment is van jou. Alleen van jou.